1
|
|
2
|
|
3
|
- Η υπέρταση είναι ο τρίτος κυριότερος παράγοντας κινδύνου νοσηρότητας και
θνησιμότητας παγκοσμίως :
- ευθύνεται για 7,1 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο
- Παγκοσμίως, η υπέρταση ευθύνεται για:
- το 62% των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων
- το 49% των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου
|
4
|
- 72 εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠA πάσχουν επίσημα από ΑΥ
- 59 % βρίσκεται ήδη υπό αγωγή
- 39% ρυθμίζεται σε επίπεδα <140/90 mmHg.
|
5
|
|
6
|
|
7
|
- Η επίπτωση της AN.Y ποτέ δεν έχει επαρκώς εκτιμηθεί σε μεγάλους
πληθυσμούς μη επιλεγμένων ασθενών.
- Τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από πληθυσμιακές ομάδες υψηλού
κινδύνου που συμπεριλαμβάνονται σε μεγάλες κλινικές μελέτες.
- Η επίπτωση ποικίλλει και εξαρτάται από τον υπό μελέτη πληθυσμό.
|
8
|
- Ειδικά Κέντρα Αναφοράς 10-15%
- Γενική επίπτωση 2-5 %
- Η επίπτωση είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με βλάβες στα όργανα στόχους. (Νεφρική
ή καρδιακή ή αγγειακή βλάβη)
|
9
|
- Μη συμμόρφωση στη θεραπεία
- Φτωχή ανταπόκριση των φαρμακευτικών σχημάτων
- Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμακευτικών παραγόντων
- Δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση
- Ψευδοαντίσταση
- Κάπνισμα-Αλκοόλ
- Σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας
|
10
|
- Μη συμμόρφωση στη θεραπεία
- Φτωχή ανταπόκριση των
φαρμακευτικών σχημάτων
- Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμακευτικών παραγόντων
- Δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση
- Ψευδοαντίσταση
- Κάπνισμα-Αλκοόλ
- Σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας
|
11
|
- Έλλειψη σταθερής και συνεχούς πρωτοβάθμιας φροντίδας
- «Άβολα» και χαώδη δοσολογικά σχήματα
- Ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων
- Κόστος της αγωγής
- Μη κατανόηση των οδηγιών
- Ανεπαρκής μόρφωση των ασθενών
- Οργανικά εγκεφαλικά σύνδρομα (π.χ.
διαταραχές μνήμης)
|
12
|
- Μη συμμόρφωση στη θεραπεία
- Φτωχή ανταπόκριση των
φαρμακευτικών σχημάτων
- Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμακευτικών παραγόντων
- Δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση
- Ψευδοαντίσταση
- Κάπνισμα-Αλκοόλ
- Σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας
|
13
|
- Υποθεραπευτικές δόσεις
- Τα ακατάλληλα σχήματα ή και την λανθασμένη επιλογή/δόση διουρητικού
- Ταχεία αδρανοποίηση του φαρμάκου (π.χ.υδραλαζίνη)
- Φαινόμενο «αναπήδησης» (rebound) μετά την διακοπή φαρμάκου (κλονιδίνη)
|
14
|
- Συνήθως χρησιμοποιείται ταχείας δράσης, μία δόση διουρητικού της αγκύλης
(φουροσεμίδη).
- Διάρκεια δράσης 3-6 ώρες ® δεν καλύπτει όλο το 24ωρο
- Δεν επαρκεί για την διούρηση ασθενών με νεφρική ανεπάρκεια
- Σε ασθενείς με GFR>60 – 1 μόνη δόση υδροχλωροθειαζίδης συνήθως είναι
αρκετή.
|
15
|
- Μη συμμόρφωση στη θεραπεία
- Φτωχή ανταπόκριση των
φαρμακευτικών σχημάτων
- Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμακευτικών παραγόντων
- Δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση
- Ψευδοαντίσταση
- Κάπνισμα-Αλκοόλ
- Σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας
|
16
|
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Συμπαθητικομιμητικά – αποσυμφορητικά μύτης, ανορεξιογόνα, κοκκαΐνη, καφεΐνη
- Από του στόματος αντισυλληπτικά
- Κορτικοστεροειδή
- Κυκλοσπορίνη
- Ερυθροποιητίνη
- Χολεστυραμίνη
- Αντικαταθλιπτικά – τρικυκλικά, αναστολείς τη ΜΑΟ (μονοαμινοξειδάσης)
- Γλυκόριζα
|
17
|
- Μη συμμόρφωση στη θεραπεία
- Φτωχή ανταπόκριση των
φαρμακευτικών σχημάτων
- Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμακευτικών παραγόντων
- Δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση
- Ψευδοαντίσταση
- Κάπνισμα-Αλκοόλ
- Σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας
|
18
|
- ΣΠΑΝΙΕΣ
- Ασυνήθεις νεφραγγειακές αιτίες
- Ανεύρυσμα ευρισκόμενο στον διχασμό της δεξιάς νεφρικής αρτηρίας
- Αρτηριακή θρόμβωση επεκτεινόμενη από την κοιλιακή αορτή έως αμφότερες
τις ειλεικές αρτηρίες
- Απόφραξη της αριστερής νεφρικής αρτηρίας
- Υπερασβεστιαιμία
- Σύνδρομο καρκινοειδούς
- Ογκοι ΚΝΣ
- Προεμμηνοπαυσιακό σύνδρομο
- ΣΥΝΗΘΕΙΣ
- Νεφρική αγγειακή νόσος
- (3-4%)
- Νεφρική παρεγχυματική νόσος (6-8%)
- Φαιοχρωμοκύττωμα (0.5%)
- Σύνδρομο Cushing (0.5%)
- Νόσος Θυρεοειδή και Παραθυρεοειδών
αδένων (1-3%)
- Στένωση Ισθμού Αορτής (0.1%)
|
19
|
|
20
|
- Μήνυμα προς τους γιατρούς
- Προσδιορισμός
- Κρεατινίνης
- GFR (παρουσία και πρώιμη διάγνωση νεφρικής παρεγχυματικής νόσου)
- Ποσοτικός προσδιορισμός αλβουμίνης ούρων (Η μικροαλβουμινουρία είναι
πολύ συχνότερη απ΄ ότι πιστεύεται και ισχυρός προγνωστικός δείκτης
νεφρικής και καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνησιμότητας)
|
21
|
- Μη συμμόρφωση στη θεραπεία
- Φτωχή ανταπόκριση των
φαρμακευτικών σχημάτων
- Αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμακευτικών παραγόντων
- Δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση
- Ψευδοαντίσταση
- Κάπνισμα-Αλκοόλ
- Σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας
|
22
|
|
23
|
|
24
|
- Κάπνισμα
- Παχυσαρκία
- Υπνική άπνοια
- Αντίσταση στην ινσουλίνη / υπερινσουλιναιμία
- Αλκοόλ ( > 1 ουγγιά την ημέρα » 3 μερίδες)
- Ανησυχία ή κρίσεις πανικού
- Χρόνια επώδυνα σύνδρομα
- Εκσεσημασμένη αγγειοσύσπαση (αρτηρίτις Raynaud)
|
25
|
- Φαρμακευτικός συνδυασμός αποτελεσματικός, μακράς δράσης και καλά
ανεκτός.
- Ιδανικός συνδυασμός περιλαμβάνει θειαζιδικό διουρητικό, ACE/ARB, b-αναστολείς
και ανταγωνιστές ασβεστίου σε ιδανικές δόσεις.
- Επί αποτυχίας προσθήκη σπειρονολακτόνης 25-50mg/24ωρο (πολλοί ασθενείς
έχουν υποκλινικό υπεραλδοστερονισμό).
- Νεώτερες προσεγγίσεις Rheas device συσκευή που διεγείρει τους
καρωτιδικούς τασεοϋποδοχείς (Μελέτες BRASS και Lohmeier).
|
26
|
|
27
|
|
28
|
|
29
|
- Ηλικία άνω των 21
- Αμφοτερόπλευροι καρωτιδικοί διχασμοί κάτω από το επίπεδο των Α3-Α4 αυχενικών
σπονδύλων
- Ανθεκτική αρτηριακή πίεση σύμφωνα
με τα κριτήρια της JNC-7
- Επιβεβαιωμένη η λήψη των
αντιυπερτασικών φαρμάκων σε μέγιστες δοσολογίες
- Επιβεβαιωμένη η τήρηση των κριτηρίων εφαρμογής της μεθόδου
- Συγκατάθεση του ασθενούς
|
30
|
|
31
|
|
32
|
|
33
|
- Masked Hypertension
- Reverse white-coat hypertension
- White-coat normotension
- Isolated ambulatory hypertension
- Undetected ambulatory hypertension
|
34
|
|
35
|
- Συχνή εξίσου και στα 2 φύλα και
στους αρρώστους με η χωρίς θεραπεία.
- Συχνότερη σε νεότερους παρά στους ηλικιωμένους ασθενείς
- Η επίπτωση είναι μεγαλύτερη σε υπερτασικούς που έχουν ρυθμίσει
ικανοποιητικά την ΑΠ.
- ( ≤140/90 mmHg)
|
36
|
|
37
|
|
38
|
- Νέα άτομα
- Καπνιστές- Αλκοολικοί
- Ασθενείς με
- Σ.Δ ή Νεφρική
Ανεπάρκεια
- Κοιλιακή Παχυσαρκία
- Οικογενειακό
ιστορικό ΑΥ ή
- Υψηλή
φυσιολογική Πίεση
|
39
|
- Ηλικία (μικρή)
- Άνδρες
- Κάπνισμα
- Οινόπνευμα
- Αντισυλληπτικά
- Αυξημένη καρδιακή συχνότητα ημέρας
- Αυξημένη δραστηριότητα την ημέρα
- Σακχαρώδης Διαβήτης
- Λευκωματουρία
|
40
|
- Οι βλάβες που προκαλούνται στα όργανα στόχους από τη Σ.Υ είναι αφορούν
το μυοκάρδιο, τις καρωτίδες και τους νεφρούς.
- Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το εάν ο ασθενής βρίσκεται υπό θεραπεία η
όχι.
- Η πρόγνωση των ατόμων με Σ.Υ είναι κακή και αφορά κυρίως καρδιαγγειακά
επεισόδια.
- Η Σ.Υ εμφανίζεται και στα παιδιά με αποτέλεσμα την υπερτροφία του
μυοκαρδίου.
|
41
|
- Ηigher left ventricular mass and more carotid atherosclerosis than true
normotensives and thus were similar to true hypertensives.
- The LVMI was 73 g/m2 in the true normotensives, 86 g/m2 in the masked hypertensives, and 90 g/m2 in
the true hypertensives
- Carotid plaque was present in 15% of true normotensives, and
- in 28% of both the masked and true
hypertensives.
|
42
|
- PAMELA data
- The left ventricular mass index
in the masked hypertensives (91 g/m2) was higher than that in the true
normotensives (79 g/m2), and similar to that in the true hypertensives
(94 g/m2).
|
43
|
|
44
|
|
45
|
- PAMELA STUDY
- Subjects with ΜΗ had a higher prevalence of cardiovascular and all-cause
mortality compared with the
subjects with normal office and 24-h blood pressure.
|
46
|
- OHASAMA STUDY
- Cardiovascular mortality and stroke morbidity were increased to the same
degree in both masked and sustained hypertension in comparison with normotensive
subjects
|
47
|
- Study of 592 children (mean age 10.2 years)
- 45 (7.6%) children had MH
- Had higher ambulatory pulse rates
- More obese
- Parental history of hypertension at baseline.
- Median follow-up period of 37 months, among 34 subjects 18 became
normotensive, 13 had persistent MH and 3 developed sustained
hypertension.
- MH (n=17) or those who progressed from masked to sustained hypertension
(n=3) had a higher left ventricular mass index (34.9 vs. 29.6 g/m2.7;p=0.023).
|
48
|
- Η Aνθεκτική και η ΣυγκεκαλλυμένηΥπέρταση αποτελούν υπαρκτά προβλήματα και οφείλουμε να
την αναγνωρίσουμε εφόσον ο ασθενής πληροί τα κριτήρια.
- Η αντιμετώπιση τους εστιάζεται σε δυο βασικούς στόχους
- 1)Αξιολόγηση και διόρθωση των αιτίων
- 2) Εφαρμογή του κατάλληλου
θεραπευτικού σχήματος.
|